Ο ηλεκτροβελονισμός ανακαλύφθηκε το 1967 από Ρώσους ερευνητές και θεωρείται εξέλιξη του κλασικού βελονισμού.

Οι απλές βελόνες που τοποθετούνται στα σημεία του σώματος στην περίπτωση του βελονισμού, εδώ έχουν αντικατασταθεί με ειδικά ηλεκτρόδια, τα οποία όμως δεν εισάγονται στο σώμα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται το τρύπημα με τις βελόνες, και κατά συνέπεια οι τραυματισμοί του δέρματος και οι τοπικοί ερεθισμοί.

Όπως και ο κλασικός βελονισμός, έτσι κι ο ηλεκτροβελονισμός, βασίζεται στα ενεργειακά κανάλια ή μεσημβρινούς, μέσω των οποίων ρέει η ενέργεια μέσα στο σώμα μας. Σε ειδικά σημεία κατά τη διαδρομή αυτών των καναλιών, τα οποία συνδέουν τα όργανα του ανθρώπινου σώματος μεταξύ τους και με το περιβάλλον, καταλήγουν νεύρα που ενεργοποιούνται με τα ηλεκτρόδια που αναφέρθηκαν. Έτσι, επιτυγχάνεται εξισορρόπηση του οργανισμού και αρμονία με το περιβάλλον.

Ο ηλεκτροβελονισμός βρίσκει εφαρμογή στην ομορφια π,χ αντμετωπιση ριτιδων , μαυρους κυκλους , σακουλες κατω απο τα ματια . κυτταριτιδα , καθως και σε διάφορες παθήσεις, όπως ημικρανιες, διακοπη ορεξης, αρθρίτιδες οσφυαλγίες, ισχιαλγίες, γαστρίτιδες, αλλεργίες, γυναικολογικά προβλήματα  κ.ά. Επίσης, μπορεί να φανεί χρήσιμος στην αντιμετώπιση βλαβερών συνηθειών, όπως το κάπνισμα, αλλά και στον αθλητικό χώρο, με την ενδυνάμωση των αθλητών.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων στις οποίες απαγορεύεται η χρήση του ηλεκτροβελονισμού. Τέτοιες ομάδες αποτελούν οι έγκυες, τα άτομα με βηματοδότη, τα άτομα με μεταλλικά εμφυτεύματα, τα άτομα που έχουν μολυνθεί από βακτηρίδια και τα άτομα με σκωληκοειδίτιδα.